Vroem Vroem

Al is Curaçao een klein eiland, je hebt echt een auto nodig om overal te komen. De wegen zijn heel gevaarlijk, vol gaten en iedereen rijdt er heel erg hard. Wel heel jammer, want hier fietsen zou heerlijk zijn! Daarom hadden José en ik besloten om samen een auto te huren zodat we in ieder geval overal zouden kunnen komen. Hierbij onze ervaringen met de auto tot nu toe, riemen vast want it is going to be a bumpy ride!

Onze auto. Onze auto is een hele bijzondere. In Nederland had hij waarschijnlijk al vijf jaar geleden naar de sloop gemoeten, maar hier mag hij nog rondrijden! Bijna alles wat je kunt missen mist aan de auto. De bumpers hangen los, de kilometerteller doet het niet, de toeter mist, het raam achter kan niet meer dicht, de voorklep is op vraag van ons weer vastgezet (met een ketting die ergens aan de onderkant bungelt), we misten zelfs bijna een wiel…

In een van mijn eerdere verhalen heb ik al verteld over ons wiel. In diezelfde week leek het alsof iemand ’s nachts tegen onze auto was aangeknald waardoor er een dikke deuk in was gekomen. Conclusie na het bekijken van foto’s die we aan het begin hebben gemaakt: Hij zat er gelukkig al in.

In de eerste week op de terugweg van stage naar huis zagen we een politiefuik aan de andere kant van de weg. Heel bijzonder, want verkeersregels bestaan hier wel, maar er is niemand die zich hier aan houdt. ’s Avonds moest José langs die weg naar zwemmen, we hadden gedacht dat de politie dan wel weg zou zijn. Echter was het tegenovergestelde waar. Dus José werd aangehouden, papieren laten zien en of ze de aanwijzingen van de agent even wilde volgen. Na het laten zien van de lichten, die het uiteraard ook niet uitstekend doen, en van de knipperlichten, die ook niet helemaal werken hoe het hoort, wou de agent bijna de papieren terug geven. José had aangegeven dat wij deze dingen gemeld hebben bij de verhuurder en dat het gemaakt zou worden. Op het moment dat José de papieren wil aanpakken trekt de man ze terug en vraagt of ze even de toeter in wil drukken, hier hebben wij onze eerste bekeuring gekregen!

Vorige week op mijn verjaardag moest ik met de merchendisers mee naar de supermarkt. Dit was op mijn verjaardag! Toen ik met de lunch weer terug naar huis wou startte de auto niet. Ik heb letterlijk alles geprobeerd om het aan de praat te krijgen maar niets werkte. Zelfs als ik hem alleen op contact deed reageerde hij niet. Mijn conclusie: De accu is leeg. Dus maar weer de verhuurder gebeld die er vervolgens naar gekeken heeft toen ik weer op werk was. Zijn conclusie: Hij startte gewoon, niets aan de hand! Wel heel toevallig dat die avond toen ik naar huis reed de ramen ineens veel sneller open en dicht gingen…

Gister was ik van stage bijna thuis toen ik bij het laatste stoplicht ineens van opzei hoorde: Ja mevrouw! Wilt u na het stoplicht even stoppen?? Jawel hoor, aangehouden door de politie. Met vier man sterk kwamen ze even mij controleren. Dus ik heel lief de auto geparkeerd, papieren gepakt en uitgestapt. Gelukkig zijn de papieren wel in orde, de nummerplaten zijn in bestelling dus we hebben nu kartonnen bordjes waar het kenteken op geschreven staat. De agenten vroegen ook nog of ik een ongeluk had gehad, nee meneer de agent zo hebben we de auto gekregen. De opmerkingen die ik voor de verhuurder meekreeg: Zo’n mooie meid hoort niet in zo’n auto te rijden, hoe durft hij mij in deze auto te laten rijden, en dat hij maar even een oud nummerbord moet overspuiten en daar het kenteken opverven want dit gaat er met de regen vanaf! Gelukkig geen boete dit keer, maar we zullen wel weer even met de verhuurder moeten bellen..

Kortom, we maken wat mee met deze auto! We zijn inmiddels wel bezig met een nieuwe auto, want dit werkt zo niet langer.