Miss Montréal

Afgelopen weekend hebben we weer heel veel leuke en ook andere dingen gedaan! Vrijdag begon het met het concert van Miss Montréal, ik heb nog nooit zo’n raar concert meegemaakt. Het concert was op het strand van Zest, het podium stond tussen de palmbomen wat meteen een hele gave sfeer geeft. Het optreden zelf was heel random. Op een gegeven moment kwam ze met de microfoon door het publiek gelopen om zo te zingen. Later ging ze zelfs met alleen haar gitaar zonder microfoon of versterker tussen het publiek een heel klein nummer zingen. Voor ons was dit prima, wij stonden helemaal vooraan, maar de rest van het publiek heeft er denk ik niets van kunnen horen.

Zaterdag gingen we paardrijden voor Tess haar verjaardag nog paardrijden. We zouden eerst met z’n 5en gaan maar uiteindelijk vielen er nog 2 af waardoor Sharon, Tess en ik overbleven. Wij waren er allemaal van overtuigd dat we ’s middags zouden gaan. De enige discussie die er nog was, was of het nou om half vijf, of vijf uur was. Toen we vrijdagavond aan Silvana hadden gevraagd of die vrouw nog iets over de tijd had gezegd zei ze jaa gewoon acht uur! Tess was inmiddels naar bed, dus Sharon en ik zaten helemaal in de stress, moeten we nu wel om acht uur? Of was het toch vijf uur? Na lang wikken en wegen en terug zoeken van oude appjes (het paardrijden hadden we al 1,5 maand geleden afgesproken) leek het er toch op dat we om acht uur ’s morgen zouden gaan. Midden in de nacht Tess geappt in de hoop dat ze het nog zou lezen.

’s Morgens om half acht zaten we met z’n drieën nogal slaperig in de auto op weg naar de paarden. Maar we hebben het gered en het was het zeker waard! Omdat ik als enige ervaring had zat ik op een paardje die er nogal zin in had en het liefst iedereen voorbij zou lopen. Voor mij reed Sharon, haar paard vond het allemaal wel best en ging echt niet voor die van mij aan de kant. We hebben een hele mooie rit gemaakt over het privé terrein van de manege. Op een gegeven moment waren we zo hoog dat je vanaf de berg de Julianabrug kon zien liggen.

Na een tocht van ongeveer 1,5 uur zijn we weer op huis aangegaan. Na de vieze paardenkleren omgewisseld te hebben voor bikini’s zijn we bij St Tropez gaan zitten om onder het genot van een heerlijk broodje tonijn de hockeywedstrijd van de dames te kijken.

’s Avonds zijn Tess, Sharon en ik naar Hemmingway geweest om te kijken naar een reggaeband. De zanger van de band was een hele grote antiliaan met een heel wit pak aan en de benodigde gouden sieraden. Later zijn we nog naar Rockbeach geweest om hier de avond af te sluiten bij een hele slechte band maar met hele goeie cocktails. De vrouw die stond te zingen was een muziekdocente en haar leerlingen zaten in het publiek. Een van haar ex-leerlingen zong ook mee, ze had beter haar helemaal kunnen laten zingen want zij was veel beter! Na de cocktails zijn we redelijk op tijd in bed gerold, want het om 7 uur opstaan op een zaterdag was toch best heftig!

Zondag zijn we met José, Nick, Tess, Sharon en ik foto’s gaan maken. Nog even wat Cura Kiekjes voor thuis gemaakt! ’s Morgens zijn we redelijk op tijd begonnen zodat er ‘s middags nog tijd over was om lekker op het strand bij Cas Abao te liggen, heerlijk! De laatste paar weken was het steeds best bewolkt dus konden we niet echt zonnen, deze zondag was het gelukkig weer zonnig dus hebben we goed aan ons kleurtje kunnen werken gheghe.





Het weekend was echt super leuk, we hebben heel erg gelachen met z’n allen en hele leuke dingen gedaan. Helaas is er ook iets gebeurd wat helemaal niet leuk is. Dit is ook de reden waarom ik dit even apart onderaan zet. Afgelopen woensdag heeft Tomas, de klasgenoot van onze huisgenoten een ongeluk gehad. Hij is na het stappen voor de grap in een autoraam gaan zitten , hier is hij vervolgens uitgevallen met zijn hoofd tegen een stoeprand aan. Op het eerste zicht leek het wel goed te gaan, hij was nog bij in de ambulance en heeft met de verpleger gepraat. ’s Nacht heeft hij echter een hersenbloeding gehad en is hij in coma gehouden. Het was het hele weekend heel spannend hoe het met hem zou gaan, maar iedereen had de hoop dat het allemaal goed zou komen omdat hij gewoon nog bij was geweest. Gister is helaas het schokkende nieuws gekomen dat hij het niet heeft overleeft. Ze hebben hem proberen te ontwaken maar hij toonde geen hersenactiviteit. Hoewel wij aan het begin af en toe wel eens boos op hem waren omdat hij een beetje veel lawaai maakte, hebben we ook heel erg om zijn acties kunnen lachen. Ik wens zijn familie en vrienden heel veel sterkte toe. Rust zacht Tomas.