De invasie is begonnen

Om dit verslag goed in te leiden zal ik eerst even vertellen over twee gebeurtenissen in het verleden. Na de avondoptocht van carnaval, toen we in de auto naar huis reden, begonnen de meiden op de achterbank in een keer heel hard te gillen. Er zat een beest in de auto. Omdat het al best laat was en heel druk op de weg heb ik dat de kop ingedrukt en gezegd dat ze zich niet aan moesten stellen want er zat helemaal niets.

Afgelopen dinsdag na film te hebben gekeken bij mambo, je kan hier met ligbedden op het strand naar een film kijken, pakte Renee haar tas uit de achterbak en kwam er iets over haar arm heenlopen. Onder Renee haar stelling: Als ik het niet zeg dan is het er niet, was er dus niets aan de hand. Er zitten geen beesten in onze auto.

Afgelopen vrijdag gingen José en ik vast boodschappen doen voor de barbecue van zaterdag omdat we dan geen tijd zouden hebben. Toen José de achterklep van de auto open deed ging hij bijna meteen met dezelfde snelheid weer dicht. Een kakkerlak. Twee gillende meiden op de parkeerplaats die een kakkerlak in de auto hebben. Wegrijden was nu geen optie, dat beest zat immers in de auto! Gelukkig had José net insectenspray gekocht in de winkel dus boodschappen op de auto, spray erbij, klep open en beest doodspuiten. De spray zorgt ervoor dat ze doodgaan, maar niet per direct. Dus spray in de bak, boodschappen op de achterbank en op weg naar huis.

Eenmaal thuis aangekomen was het tijd om de kakkerlak uit de auto te verwijderen. Toen we de achterklep opendeden kwamen we tot de conclusie dat er niet 1 maar 3 kakkerlakken in de achterbak zaten. Twee mega mega grote en een kleintje. Dus hup, meer spray in de kofferbak. Gevolg: De kakkerlakken kwamen via het achterraam omhoog de auto in!! Dit was niet de bedoeling!

We hebben eerst de hele kofferbak leeggehaald, toen de auto vol gesprayd met insectenspray en daarna staan wachten bij de kofferbak tot ze zich lieten zien. Een voor een kwamen ze naar achter zetten waar we ze door een gaatje in de auto naar buiten konden werken. Een stuk of veel, veel te veel, nee het waren er ongeveer tussen de 20 en 25. Allemaal verschillend in grootte, veel kleintjes maar ook best veel hele grote!
José en ik zijn op zijn minst een half uur bezig geweest met die auto. Steeds heel hard gillen, lachen en dan weer achter die beesten aan.
We zouden eigenlijk om half zeven vertrekken naar de Heeren waar we met Geralda en Minke zouden gaan eten. Maar omdat we zolang bezig zijn geweest met die auto hebben we dat niet helemaal gehaald. Stipt om half zeven stond Renee beneden, klaar om te gaan en helemaal trots dat ze op tijd was. Helaas waren wij dus iets te laat, waarom we te laat waren hadden we maar even niet verteld.

Toen we klaar waren om te gaan en bij de auto aankwamen deed José heel rustig de deur open en stak twee vingers op. Renee begreep er helemaal niets van, ik lag toen al helemaal dubbel. Vervolgens kijkt Renee in de auto en schreeuwt het uit. Er zaten bij de bestuurder voorin weer 2 gigantische kakkerlakken. Na 10 minuten dubbel te hebben gelegen en ze verwijderd te hebben was het de vraag wie als eerste in zou stappen. Uiteindelijk zijn we toch maar ingestapt , weggereden en hebben we Renee eerlijk het hele verhaal verteld. Ze vond het al vreemd dat wij moesten lachen om die kakkerlakken.

Renee heeft de hele weg met haar benen opgetrokken op de bank gezeten. Op de parkeerplaats bij de Heeren schoot er een klein kakkerlakje bij haar over de grond, ik heb nog nooit iemand zo snel uit een auto zien stappen/vallen!

Voor zover het kakkerlakinvasieverhaal. We hebben de rest van het weekend geen kakkerlak meer gezien gelukkig. Ik hoop dat dit het laatste is wat jullie van mij te horen krijgen over kakkerlakken, maar ik ben bang dat dit weer een wordt vervolgd verhaal is!



ps: de auto heeft nu wel eindelijk een naam: La Cucaracha!